Als iemand niet om advies of je mening vraagt, geef het dan ook niet.

Aangezien we allemaal anders zijn (gelukkig maar) doen we dingen ook allemaal anders. Dan is het eigenlijk vreemd dat we een ander soms gaan vertellen hoe het zit of hoe het moet, toch? Ongevraagd bedoel ik dan hè.

Kijk, als een actie van een ander buiten de wettelijke kaders valt, totaal respectloos is, enorm storend voor jou of echt erg schadelijk is voor diegene zelf dan kun je overwegen of het meerwaarde heeft om jouw idee hierover te verkondigen.

Maar als iemand er verder niet om vraagt, hoef je je echt niet overal tegenaan te bemoeien en alle problemen van een ander op te lossen. En is het niet nodig jouw mening als vaststaand feit te deponeren.

Het is ook wel een beetje raar, als je er goed over nadenkt. Waarom weet je zeker dat jouw idee of oplossing ook werkt voor een ander? Terwijl diegene echt een ander karakter heeft, in andere omstandigheden leeft en andere ervaringen heeft.

Dus totdat je je echt verplaatst hebt daarin en je vervolgens gevraagd wordt om een mening, kun je het ook eerst even alleen op jezelf toepassen. Ook al bedoel je het vast heel goed.

Succes, Sandra